W środę 18 maja 2016 r. uczniowie klasy VI pod opieką wychowawczyni pani Beaty Kowalczyk zwiedzali Muzeum Regionalne w Opocznie. Obejrzeli następujące wystawy:
"Wyróżnieni strojem. Huculszczyzna – tradycja i współczesność"
Wystawa „Wyróżnieni strojem. Huculszczyzna – tradycja i współczesność” to opowieść o ubieraniu się, pokazująca znaczenie rzeczy na kolejnych etapach życia człowieka, wyróżnionych w krajobrazie, codzienności i świętowaniu. Inspiracją do pokazania tych strojów były zbiory zabytków z 1934 roku, znajdujące się w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi. Jednocześnie nie zatrzymujemy czasu – pokazane stroje łączą przeszłość z teraźniejszością zawartą w cyklach: tradycja, trwanie i odtwarzanie, w których współczesność jest wynikiem badań nad strojem przeprowadzonych w latach 2008–2011. Huculszczyzna to wspaniałe góry, ale przede wszystkim ludzie, dla których kontynuowanie własnej tradycji, obrzędów i twórczości artystycznej, jest równoznaczne z poszanowaniem własnej historii. Twórczość ludowa jest dzisiaj jednocześnie podstawowym elementem folkloru i atrakcją turystyczną, a także inspiracją dla współczesnej twórczości artystycznej kontynuowanej przez artystów Ukrainy.
"Z dziejów Ziemi Opoczyńskiej"
Na wystawie znajdują się najstarsze przedmioty w zbiorach naszego muzeum, pochodzące z epoki brązu, kultury łużyckiej min. naramienniki i nagolenniki wykonane z brązu i urna na prochy. Do najstarszych i najciekawszych obiektów z działu historii opoczyńskiego muzeum należą min. skrzynia cechu ślusarsko-kowalskiego z XVII w., rycina ukazująca bitwę po Żarnowem w czasie "potopu szwedzkiego" z 1655 r., unikalne bony dominialne z dóbr Stanisława Małachowskiego z k. XVIII w., przywileje opoczyńskich cechów.
Wystawa przypomina początki Opoczna oraz nawiązuje do wydarzeń, które miały miejsce na Ziemi Opoczyńskiej w czasie potopu szwedzkiego, powstania styczniowego i I wojny światowej. Na wystawie zaprezentowano również fotografie dawnego Opoczna z przełomu XIX/XX w. i z okresu międzywojennego ukazujące min. nieistniejące już obiekty min. cerkiew, gotycki kościół p.w. św. Bartłomieja, drewnianą zabudowę Opoczna.
"Opoczno w czasie II wojny światowej"
Na wystawie przedstawiono najważniejsze wydarzenia jakie rozegrały się na Ziemi Opoczyńskiej w latach 1939-1945- walki zbrojne toczone przez Armię "Prusy" z najeźdźcą hitlerowskim we wrześniu 1939 r., działalność oddziału majora "Hubala", powstanie i działalność Obwodu Opoczno ZWZ- AK, wydarzenia, które rozegrały się na Ziemi Opoczyńskiej w czasie akcji "Burza" w 1944 r. związane z działalnością 25 pp AK im. Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej. Poza tym na wystawie zaprezentowano sylwetki mieszkańców Ziemi Opoczyńskiej walczących na różnych frontach II wojny światowej w l. 1939-1945 r. Przypominają o nich odznaczenia, dokumenty, fotografie i inne pamiątki m.in. pasiak więźnia obozu koncentracyjnego, hubalczyka Franciszka Wilka z Opoczna.
Na wystawie zobaczyć można elementy umundurowania, oporządzenia wojskowego i uzbrojenia żołnierzy z różnych armii z czasów II wojny światowej. Na uwagę zasługuje kolekcja broni palnej min. parabellum oraz polska szabla kawaleryjska tzw. "Ludwikówka".
Rzeźba ludowa regionu opoczyńskiego
Region opoczyński jest jednym z ciekawszych regionów etnograficznych w Polsce. Do dnia dzisiejszego w powiecie opoczyńskim tradycyjną sztuką ludową zajmuje się kilkudziesięciu twórców ludowych reprezentujących jej różne dziedziny - min. tkactwo, hafciarstwo, wycinankarstwo, plastykę papierową i zdobniczą oraz rzeźbę.
Na wystawie "Rzeźba ludowa regionu opoczyńskiego" zaprezentowano rzeźby drewniane wykonane przez opoczyńskich twórców ludowych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat – min. Antoniego Barana (laureat nagrody im. Oskara Kolberga), Mieczysława Włodarskiego, Wojciecha Grzędowskiego, Joanny Grzędowskiej, Mariana Ciszewskiego, Stefana Świątka. Najczęściej rzeźbiarze ludowi sięgają po tematykę sakralną (postacie ze Starego i Nowego Testamentu) oraz nawiązują do codziennego życia opoczyńskiej wsi (orka, siew, pieczenie chleba itp.)
Do szczególnie ulubionych motywów opoczyńskich rzeźbiarzy ludowych należy postać Chrystusa Frasobliwego, Pieta oraz motyw ostatniej wieczerzy.
Rekonstrukcja wnętrza chałupy opoczyńskiej
Dawna chałupa regionu opoczyńskiego w większości składała się z przedsionka, izby mieszkalnej i komory. Na wystawie zaprezentowano tradycyjne wnętrze izby mieszkalnej w której znajdowała się kuchnia z piecem chlebowym a w jej najbliższym sąsiedztwie kącik o charakterze gospodarczym z ceratkami, kubłami, wiadrami, łyżnikiem i innymi domowymi sprzętami. Nieco dalej zobaczyć można sprzęty służące do pracy (min. warsztat tkacki czyli krosno, kołowrotki) oraz tę część chałupy, która służyła do odpoczynku. W tej części na uwagę zasługuje łóżko nakryte tradycyjnie dywanem oraz poduchami obleczonymi w pięknie haftowane poszewki. Wyposażenie wnętrza mieszkalnego było raczej skromne – składało się przeważnie z łóżek, ławek, skrzyni, półki talerzowej, rzadziej z kredensu i stołu i krzeseł. Jednak chaty opoczyńskie były pięknie dekorowane własnoręcznie wykonanymi przez gospodynie ozdobami min. pająkami, wycinankami, koronkami z bibułowych kwiatów, papierowymi firankami. W każdej opoczyńskiej chacie znajdował się również ołtarzyk przyozdobiony kwiatowymi "rózgami" i nigdy nie gasnącą lampką oliwną. W komorze zobaczyć można różne sprzęty służące w domu, obejściu i polu- naczynia zasobne, żelazka, wagi, kijanki, praski do serów i inne służące niegdyś mieszkańcom opoczyńskiej wsi.
Opoczyński strój ludowy
Na wystawie zaprezentowano malowniczy, opoczyński, regionalny strój ludowy w ujęciu chronologicznym. Najstarszym strojem ukazanym na wystawie jest strój kobiecy z przełomu XIX/XX w. składający się ze spódnicy, gorsetu, zapaski do pasa i zapaski "do odziewu" oraz haftowanej koszuli. Z biegiem czasu strój kobiecy zmieniał się. Do jego podstawowych elementów należała "kiecka" uszyta z tkaniny wełnianej, prążkowanej o określonym układzie pasków tzw. modzie, koszula haftowana haftem krzyżykowym, płaskim lub "za igłą", kaftana, chustki "salinówki" i trzewików. Na wystawie zobaczyć można również XIX-wieczną "wangierkę (strój zimowy, kobiecy), stroje ślubne z okresu międzywojennego, stroje dziecięce oraz regionalne stroje męskie, które pierwotnie składały się z pasiastych "portek", spencerka, lejbika, sukmany, pasa siatkowego i haftowanej koszuli. W okresie międzywojennym strój ten zmienił się na rzecz spodni i marynarki uszytych z czarnego
Patrz album fotograficzny!
